17 Ton Heermans
Na vele “senioren” nu tijd voor een “jonkie” in de Hete Aardappel: de 26-jarige Ton Heermans.
Ton, je bent genomineerd voor deze rubriek door dierenarts Evert Vorderman. Hoe kennen jullie elkaar en wat was je reactie?
Ik heb op school gezeten op het Trinitas College Han Fortmann in Heerhugowaard, waar ik Everts zoon David leerde kennen. Het bleek dat Evert en ik dezelfde interesses in (auto)techniek hadden. Hij belde mij op om te vragen of ik geïnteresseerd zou zijn om aan deze rubriek mee te doen, en heb daar (na een half uur bijpraten over van alles en nog wat) vrijwel meteen ja op gezegd.
Je woont in Middenmeer en bent opgegroeid in de Wieringermeer maar bent geen 100% Meerpeen.
Ik “kom” oorspronkelijk uit Westzaan, ben daar in ’96 geboren en heb daar tot 2000 gewoond. Ik heb er zelf nog vage herinneringen aan. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Wat voor bedrijf hadden ze en waarom zijn ze vertrokken?
Mijn ouders hadden daar een akkerbouwbedrijf waar mijn opa ook nog geboerd heeft. Het was een kleine boerderij van ongeveer 10 hectare, voornamelijk aardappelteelt. De Westzanerpolder aan het Noordzeekanaal veranderde door de uitbreiding van de industrie vanuit Amsterdam en Zaandam. De boeren moesten hiervoor wijken. Nadat we zijn verhuisd hebben we nog ruim 10 jaar gebruik gemaakt van het land dat we daar nog hadden liggen. Pas vrij recent is de nieuwe Bijlmerbajes gebouwd op mijn ouderlijke grond! Tussen de gevangenis en de dijk ligt nu een klein watertje met wat wandelpaden. Tot redelijk recent waren de oude houten heipalen van het oude huis nog zichtbaar in het water! Erg leuk om te weten en op te letten als we daar in de buurt zijn.
Is er een speciale reden geweest waarom je ouders naar Middenmeer zijn verhuisd?
Er waren nog andere locaties in beeld gekomen, maar die waren allemaal niet geweldig. Het verschilde van dat de grond niet heel mooi of egaal was tot slechte gebouwen of slechte bereikbaarheid. Rond 2000 had ik ook al 1 zusje, Elske, en moesten we snel naar de basisschool. De bereikbaarheid van een daarvan woog dus mee. Hierdoor vielen o.a. boerderijen in de Flevopolder af. Middenmeer was één van de laatste opties voordat er serieus naar Scandinavië werd gekeken. Dus het had niet veel gescheeld of ik was niet in de Wieringermeer opgegroeid.
Hoe kijk je terug op je jeugd en het gezin waar je bent opgegroeid.
Erg positief. Mijn ouders hebben mij altijd redelijk vrijgelaten in de opvoeding, waardoor ik behoorlijk zelfstandig ben, al vanaf jongs af aan. Er was veel mogelijk, als het maar realistisch bleef. Ik was altijd thuis aan het klussen, sleutelen of aan het meehelpen bij plant-, zaai- of oogstwerkzaamheden. Ik heb na basisschool De Peppel een jaar Murmellius Gymnasium gedaan, maar dat werd hem toch niet. Na een paar jaar het Han Fortmann College te hebben gevolgd bleek ik dyslectie te hebben. Dat verklaarde waarom het gymnasium niet zo goed ging met al die talen.In mijn Havo-klas hebben we een keer een klassenfeest op de boerderij georganiseerd.Ik weet nog heel goed dat ik met 2 maten alles buiten klaar had gezet maar dat het onverwachts begon te regenen. Waar mijn maten in paniek schoten en niet goed wisten wat ze moesten doen, kon ik ze gelukkig goed aansturen om alles binnen te zetten.
Daarna ging je studeren in Eindhoven.
Op mijn middelbare school kon ik niet kiezen tussen elektrotechniek en werktuigbouwkunde. De studie Mechatronica in Den Haag, Eindhoven of Venlo had mijn interesse. Het werd Eindhoven. Een prima studentenstad en als Brainport interessant met vele Tech bedrijven in de regio. Ik ben daar in 2014 begonnen. De studie bleek redelijk zwaar te zijn, en ik heb toen snel besloten dat een realistische planning met een kleine vertraging mijn weg zou gaan worden. Langzamerhand ben ik actiever geworden binnen de studievereniging Innovum en heb ik commissiewerk gedaan als mijn planning het toeliet. Ik werd gevraagd het bestuur te versterken. Mijn docenten wilden niet echt meewerken, en boden mij geen oplossing. Zelf zag ik wel een mogelijkheid. Uiteindelijk heb ik een jaar bestuurswerk verricht, een half jaar minor gedaan, en een half jaar in Litouwen gestudeerd. In juli 2020 tijdens de Coronapiek haalde ik mijn diploma na 6 jaar studeren. In mijn studie kwam ik er wel achter dat de focus in Eindhoven lag op de precisietechniek. Achteraf was dat logisch, vanwege ASML. Dat had nou niet echt mijn voorkeur. Vanuit de boerderij vond ik het juist mooi om de techniek te zien. Na een stage bij SBG/Raven in Middenmeer kreeg Landbouwtechniek mijn voorkeur. Om slimme doordachte oplossingen te bedenken en in te zetten op en rond een boerderij, maar dan wel zo dat de boer die minder tot geen technische achtergrond heeft er nog steeds mee kan werken. Dat is wel echt mijn passie en uitdaging!
Je hebt nog een souvenir meegenomen uit je studietijd in Litouwen, een echte Lada. Heb je die nog?
Jazeker. Ik heb hem daar kunnen kopen, en een docent van de universiteit wilde mij wel helpen om hem goed genoeg te krijgen om hem naar Nederland te rijden. Ik mocht daarom de garage van de Universiteit gebruiken en dat heeft een hoop kosten gescheeld. Ik heb hem daar gekocht, heb er 4 nieuwe banden op gegooid omdat de oude nog een sovjetlogo hadden en vol met droogtescheurtjes zaten. Vervolgens met 2 maten van mij een rondrit van 1000 km in 4 dagen tijd gemaakt door Litouwen en Letland. Dat was een prachtervaring! De radiateur bleek lek te zijn, de kachel deed het niet, dus 10 liter koelvloeistof en koud achter het stuur zitten, maar wat hebben we een lol gehad. Daarna moest hij een apk-keuring krijgen en heb ik hem stap voor stap opgeknapt daar. Een 5-bak erin gezet voor de zuinigheid, een andere carburateur die voor mij werd nagelopen. Ik heb zelfs op de oprit van mijn appartement met een multitool en een steek/ring sleutel die bij de auto zat de benzinetank vervangen omdat de oude helemaal roestig was van binnen. De terugrit in januari ging voorspoedig. Er was maar 1 klein dingetje kapotgegaan. De versnellingspook kreeg wat meer ruimte, maar niks ernstigs. Ik ben samen met een andere Nederlander teruggereden. We hadden de afspraak dat we niet over de snelweg wilden rijden, én als we wat moois zouden zien, zouden we stoppen. De hele rit liep voorspoedig, maar toen ik bij Valkenswaard Nederland binnen reed werd ik aangehouden door twee agenten die de Lada met Litouws exportkenteken apart vonden en even verhaal kwamen halen. Ik heb ze uitgelegd wat ik had gedaan en dat al mijn papierwerk in orde was. Ze wisten zelf niet wat ze er mee aan moesten en hebben mij op mijn woord geloofd en laten gaan. Een Nederlander die vanuit Litouwen met een oldtimer in de winter naar Noord-Holland wilde rijden, maar in Eindhoven woont, dat zagen ze niet heel vaak. Ik heb daarna de Lada tijdens corona gebruikt om dagelijks naar mijn afstudeerstage te gaan om niet in het OV te zitten. Dit heeft hij erg goed overleefd. Onlangs heb ik de achteras en as aangepakt en ben ik helaas al een jaar bezig de versnellingsbak te reviseren. De Lada staat trouwens ook op YouTube, in de rubriek “Klokje rond Klassiek” van Autoweek.
Je werkt nu bij het bedrijf JOZ in Westwoud.*
Ik ben daar test/application engineer. Dat betekent dat ik de schakel ben tussen de programmeurs en de praktijk. Ik stel nieuwe functies voor, test ze als ze klaar zijn, en zet deze op alle robots in het veld. Niet alleen softwarematig, maar ook elektrisch en mechanisch hou ik mij bezig met de robots. Het gaat dan om testen van verschillende materialen. Duur- en slijtagetesten of verbeteringen aan de robots. Hierdoor is mijn functie heel divers, en toch heel technisch van aard.
*Ton heeft inmiddels een andere baan
Dit delen:
