32. De Hete Aardappel – Iman Biesheuvel
De hete aardappel is mij doorgegeven door Marco (Pieter) Karman. Ik leerde Marco kennen op het voetbalveld en in de kroeg. In de loop van de tijd groeide dat uit tot een hechte vriendschap. Eind jaren ’90 deelden we een huis in Alkmaar, samen met Jeroen Zandstra. We gingen samen op vakantie naar Ierland, Schotland en de Verenigde Staten. In de VS gingen we op bezoek bij Marco Bandringa. Hij was een paar jaar eerder geëmigreerd naar Oxnard, net boven Los Angeles. Helaas is hij veel te jong overleden. Maar de herinneringen aan hem zijn talrijk en leveren nog steeds vaak een grote glimlach op.
Opgegroeid aan de Tussenweg
Ik ben geboren en getogen op de boerderij aan de Tussenweg, nummer 9. Ik was de jongste in het gezin van vader Jan en moeder Irene, met een oudere zus Petra en broer Arjan. Op het akkerbouwbedrijf verbouwden we aardappelen, tarwe, suikerbieten en uien. Tijdens mijn tienerjaren werden de eerste ervaringen opgedaan met het telen van knoflook. Arjan heeft dat later uitgebouwd tot een bloeiend knoflookbedrijf.
De opa’s in de Wieringermeer
Beide opa’s kregen in de jaren ’30 de kans om een boerderij te pachten in de Wieringermeer. Mijn opa van vaderskant, Aart Biesheuvel, werd geboren in de Haarlemmermeer en verhuisde in 1937 naar de Wieringermeer. Daar pachtte hij een boerderij aan de Tussenweg en vervulde hij bestuursfuncties, onder andere bij de CBTB.
Mijn opa van moederskant, A.C. de Graaf, werd geboren in Hoofddorp. In 1930 begon hij als karteerder – iemand die het land in kaart bracht – in het net drooggelegde gebied. In 1935 kreeg hij een boerderij aan de Koggenrandweg. Hij was actief in het lokale bestuur, medeoprichter en voorzitter van de Graanbeurs in Middenmeer, en lid van het dagelijks bestuur van het Openbaar Lichaam Wieringermeer – een soort wethoudersrol.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde hij een belangrijke rol in het verzet in de kop van Noord-Holland. Hij bood onderduikers onderdak en hielp bij wapendroppings en voedseltransporten. Helaas werd hij op 17 april 1945, de dag dat de Duitsers de Wieringermeer onder water zetten, gearresteerd en diezelfde dag door de Landwacht bij Sijbekarspel doodgeschoten.
Jeugd in de polder
Ik kijk terug op een vrij onbezorgde en beschermde jeugd in de Wieringermeer. Er was veel ruimte om te spelen en te ontdekken. Ik zat op basisschool De Wegwijzer in Middenmeer, waar meester Klaas Visscher me vooral is bij gebleven. In de pauzes voetbalden we vaak met een tennisbal, wat mijn schoenen en broeken geen goed deed…
Daarna ging ik naar het VWO op Wiringherlant in Wieringerwerf. Elke dag op de fiets heen en terug, door de open vlaktes van de polder. De lange, rechte wegen met eeuwige tegenwind zijn me altijd bijgebleven. Of het nu naar school, voetbaltrainingen in Slootdorp of naar de kroeg was – ik heb wat kilometers gemaakt. Ik denk dat ik opgeteld de wereld rond gefietst ben.
De middelbare schooltijd herinner ik met name als de periode dat ik het uitgaan ontdekte. En dat was in die tijd goed geregeld. De vele kermissen, schuurfeesten in de zomer, de Mariannebar, De Oude Beurs, etc.: het kon niet op!
Eerste baantjes
Werken op de boerderij werd er natuurlijk met de paplepel ingegoten. Later kwam daar een baantje achter de bar bij De Oude Beurs bij. Onder andere bij de legendarische concerten van onder andere Status Quo, Golden Earring, BB King, Top 100 live, etc.
Ook het jaarlijkse carnaval was onvergetelijk (met name aan de andere kant van de bar), zoals “krieken” op maandagochtend: om tien uur ’s ochtends met 300 man in pyjama aan een biertje. Die beelden vergeet ik nooit meer.
Animal Party & vriendenweekend
Zoals Manuel Burger al eens schreef in een eerdere editie van “de hete aardappel”: vanaf 1990 organiseerden we met een hechte vriendengroep jaarlijks de zogeheten Animal Party, een schuurfeest, maar dan in een horecalocatie: de Oude Beurs. Na tien succesvolle edities verruilden we het feest voor een vriendenweekend op locatie. Elk jaar begin april trekken we er op uit naar een tot het laatste moment geheime bestemming. Inmiddels zijn we al 23 jaar onderweg, van Gasselternijveen tot Milaan, München, Vlieland en Dublin.
Voetbal
Voetbal speelde een belangrijke rol in mijn jeugd. Sinds mijn zesde speelde ik bij CV Wieringermeer. Ik doorliep alle jeugdelftallen tot en met het eerste elftal. Ik begon op diverse posities aan de linkerkant, maar al snel stond ik op doel – en dat is zo gebleven. Mooie herinneringen aan wedstrijden, een enkel kampioenschap, de derde helft in de kantine en de trainingen, in de jeugd vaak onder leiding van Henk Dijkstra. Henk moest ons vaak onder de douche vandaan jagen met zijn bekende woorden: “We maken er geen douchemarathon van!” Leuk detail: ook opa De Graaf was in zijn tijd keeper.
Groningen en daarna AZ
Na het VWO ging ik naar Groningen om Bedrijfskunde te studeren en moest dus op kamers aldaar. Waar ik overigens weinig problemen mee had. Een tijd om nooit te vergeten in een bijzonder levendige stad en dat in een belangrijke periode in de ontwikkeling als persoon.
Binnen de studentenvereniging Albertus Magnus leerde ik nieuwe vrienden kennen waar ik nog steeds mee optrek. Daarnaast heb ik o.a. een bijdrage geleverd aan het organiseren van de KEI- week (kennismakingsweek) en het samenstellen van jaarboek (annuarium) van 1994.
Tijdens mijn afstudeeronderzoek kwam ik in 1996 terecht bij de voetbalclub AZ in Alkmaar. Destijds een club die uit een moeilijke periode kwam. Eind jaren 80 / begin jaren 90 werden gekenmerkt door financiële problemen en sportieve malaise. Vanaf 1994 werden er onder leiding van Dirk Scheringa de eerste stappen gezet richting de professionalisering van de club. Binnen AZ heb ik een bijdrage mogen leveren aan het pad van AZ richting de plek waar het nu staat.
Uiteindelijk heb ik er ruim 19 jaar gewerkt in diverse functies (secretaris nieuwbouw stadion, directiesecretaris, etc.). Mooie projecten kwamen voorbij, zoals de voorbereidingen op het nieuwe stadion met het regelen van de vele vergunningen maar ook de vele rechtzaken, het reizen door Europa voor het organiseren van Europese wedstrijden. Hier kwam ik op plekken kwam waar je normaal gesproken niet op vakantie gaat zoals Transnistrië in Moldavië, Aktobe in Kazachstan en Lovech in Bulgarije. Tenslotte heb ik het maatschappelijk beleid van AZ nieuw opgezet met onder meer het succesvolle project Playing for Success. En natuurlijk de nodige successen op het veld: een kampioenschap in de eerste divisie (1998) én in de eredivisie (2009) en in 2013 de KNVB Beker.
Thuis in Alkmaar & wielrennen
Al meer dan de helft van mijn leven woon ik in Alkmaar. Dat doe ik samen met mijn twee oogappels: mijn vrouw Eline en onze dochter Julia, die inmiddels alweer 16 jaar is, een heerlijke puber. Eline runt een psychologiepraktijk met vestigingen in Alkmaar, Heerhugowaard en Schagen. Vanuit het perspectief dat de zorg voor de cliënt altijd bovenaan zou moeten staan heeft ze een bloeiende praktijk opgebouwd. Ze zet zich vol overgave in voor goede zorg en daar ben ik enorm trots op.
Alkmaar past goed bij mij. Het is een stad met alles wat je nodig hebt – van theater en restaurants tot winkels en kroegen. Maar met op gezette tijden ook de hang naar rust en ruimte die ik uit de Wieringermeer heb meegenomen. Vanaf huis zit ik binnen enkele minuten op de fiets in het groen, richting de duinen en het bos. En zoals meerdere mannen van middelbare leeftijd heb ik als hobby wielrennen. Het Noord-Hollandse landschap biedt ontzettend veel mooie routes waar ik het heerlijk vind om in rond te rijden.
CTMH, huidige werkplek
Sinds begin 2024 werk ik als projectmanager bij CTMH, een interim- en adviesbureau voor de publieke zaak met een eigen aanpak onder het motto doordachte eenvoud. Dit betekent dat wij er in geloven dat het mogelijk is om problemen tot de essentie terug te brengen en oplossingen simpel te maken. Op dit moment werk ik aan projecten bij de gemeentes Amsterdam en Heemskerk. Onder de partners bevindt zich overigens Wim van Twuijver, voorheen gemeentesecretaris bij Hollands Kroon, toch weer een link met de Wieringermeer.
Ik vond het leuk om iets over mezelf te vertellen maar nog leuker om kennis te maken met het fenomeen De Meerpeen en de rubriek De hete Aardappel. De Wieringermeer en alles wat er speelt of heeft gespeeld blijft toch altijd in je zitten.
Doorgeven van de hete aardappel
Ik geef de hete aardappel graag door aan Jeroen van Heerwaarden, een bijzonder goede vriend, mede-Alkmaarder en trouwe AZ-supporter. Daarnaast heeft hij prachtige verhalen over de Wieringermeer.
