WIERINGERWERF – Op zondag 2 november 2025 zou Arie Vuyk, samen met twee opkomende cabaretiers onder zijn vleugels — Ruth Elings en Rop Janze — een drietal cabaretvoorstellingen opvoeren. Helaas gooide ziekte roet in het eten en kon Rop Janze er niet bij zijn. Daardoor moest het tweetal roeien met de riemen die ze hadden. En roeien, dat deden ze. Sterker nog: ze slaagden erin om de show niet alleen te redden, maar er iets verrassend hechts en energieks van te maken.
Ruth Elings – “Volg Mij”
Ruth Elings beet het spits af met Volg Mij, een voorstelling waarin ze met scherp observatievermogen en openhartige humor terugblikte op haar jeugd in de Bijbelbelt. Ze verweeft het benauwende van haar strenge, religieuze opvoeding moeiteloos met de vrijheid en moed die ze op latere leeftijd vond op het podium.
Met zichtbaar plezier fileert ze elementen uit haar verleden — soms klein en hilarisch, soms pijnlijk herkenbaar. Haar uitgesproken hekel aan de dwarsfluit is daarin een van de grappigste terugkerende motieven. Dat het ergste nog is dat het instrument óók nog bij haar bleek te passen, zet ze om in een bijna filosofische bespiegeling: soms zijn de dingen waar we ons het meest aan ergeren uiteindelijk een spiegel van onszelf.
Elings vertelt met een teder dravende toon, alsof ze zichzelf en haar publiek tegelijkertijd geruststelt. En naast haar anekdotes, vlotte timing en natuurlijke podiumpresentatie is er nog een troef waarmee ze iedereen stil krijgt: haar hemelse zangstem. Zelfs wie niet gevoelig is voor haar humor, kan zich op zijn minst laten betoveren door de muzikale momenten die als kleine ademhalingen door haar voorstelling geweven zijn.
Arie Vuyk – persoonlijk, wendbaar en muzikaal scherp
Daarna was het de beurt aan Arie Vuyk zelf, die wederom liet zien waarom hij al jaren een vertrouwde naam in de Nederlandse cabaretwereld is. Op zijn kenmerkende wijze nam hij het publiek mee in zijn visie op het afgelopen jaar. Via persoonlijke anekdotes, licht filosofische invalshoeken en speelse woordspelingen danst Vuyk van onderwerp naar onderwerp.
Zijn stijl is onvoorspelbaar, maar nooit chaotisch. Hij beweegt soepel door thema’s heen en verbindt ze met korte a capella-liedjes die als kleine muzikale haakjes de structuur van de voorstelling bewaken. Wat bij minder ervaren cabaretiers rommelig zou kunnen aanvoelen, wordt bij Vuyk juist fris en levendig.
Een ogenschijnlijk simpele observatie — zoals een jongedame die hij in de trein zag — kan bij hem uitgroeien tot een moment van diepgang, verwondering of zelfs symboliek. En precies wanneer je denkt dat hij dat pad blijft volgen, rondt hij af met een onverwachte, maar perfect getimede woordgrap. Het is die combinatie van lichtheid en intelligentie die maakt dat zijn werk niet alleen vermakelijk is, maar ook kunstig te noemen valt.
