19 Joline Beemsterboer

Joline (29) is voor deze rubriek genomineerd door Ton Heermans wiens doopceel twee edities geleden in het Meerpeen Magazine is gelicht. De connectie ligt bij Scouting Die Robben in Wieringerwerf, waar beiden actief lid van zijn (geweest). Joline komt ter wereld aan de Brugstraat te Middenmeer, waar haar ouders Nico en José nog woonachtig zijn. Met uitzicht op de Oude Beurs, wat nu bouwproject “De Oude Beurs” is. Opgegroeid met oudere broer Jasper (32) wonende in Rotterdam en jongere broer Sander (26), die nog thuis woont.

Joline vertelt: “Ik heb een hele fijne, onbezorgde jeugd gehad. We woonden in Middenmeer, maar wel een beetje aan de rand ervan. Vriendjes en vriendinnetjes kwamen hier over de vloer en het gezin waarin ik ben opgegroeid mag zeker hecht genoemd worden. Samen met mijn broers waren het toch vooral ‘jongensachtige’ activiteiten die de klok sloegen. Veel buiten ravotten. Het was altijd gezellig, met veel humor en (nog steeds) een prettige band met mijn ouders en broers. We gingen vroeger elk jaar met de vouwwagen naar Frankrijk en later ook naar Italië op vakantie. Ik koester deze mooie herinneringen”.

Even een vraag over de familiegeschiedenis en stamboom. De naam Beemsterboer zal toch wel te herleiden zijn tot (Droogmakerij) De Beemster? Joline antwoordt: “mijn vader heeft er wel eens
onderzoek naar gedaan. Hij kwam terug tot 1600 (begin van de Beemsterpolder) maar er was niks te vinden over agrarische voorouders uit de Beemster. Opa en Oma Beemsterboer zijn vanuit
Warmenhuizen naar de Wieringermeer gekomen. Veel Beemsterboeren uit de familie zijn daar nog steeds woonachtig. Ik ken ze niet zo goed, voor mij zijn het alweer achterachterneven en -nichten. Wel hadden er veel Beemsterboeren een eigen bedrijf of waren sowieso ondernemend. Zaadfirma Bejo is ook opgericht door een Beemsterboer. Ik heb zelf stagegelopen bij Beemster Kaas (Cono) in Middenbeemster en daar kreeg ik ook vaak de vraag of mijn roots daar niet stiekem toch lagen. Ik heb dit dus niet kunnen bevestigen.

Mijn moeder (Juf José), staat al meer dan 40 jaar voor de klas op de Titus Brandsmaschool. Ook hebben wij als kinderen dus elk een jaar les gehad van haar. Dit vonden wij geen enkel probleem, werden er ook niet mee gepest of zo. We werden door haar ook niet anders behandeld dan de andere leerlingen, misschien zelfs af en toe wat strenger en wij mochten in de klas natuurlijk geen ‘mama’ zeggen tegen haar. Als dan kinderen bij ons kwamen spelen noemden ze mijn moeder niet ‘mama van Joline’ maar wel ‘Juf José’, dat zat er dan toch ingebakken. Mijn moeder heeft zich ook altijd ingezet voor de carnavalsactiviteiten op school met een niet aflatend enthousiasme. Uiteindelijk ging het erom dat de kinderen een prachtige dag hadden en alvast enthousiast werden gemaakt voor het Kindercarnaval op de zaterdag. Mijn vader Nico heeft zelf 12 jaar bij de Raad van Elf van de Meerkoetelaars gezeten en mijn broer Jasper zit er ook alweer een aantal jaren. Zelf ben ik 3 jaar dansmarieke geweest, wat ik erg leuk heb gevonden. De carrière van een dansmarieke is relatief kort als je het vergelijkt met die van een raadslid. De Meerpeen interviewer met zijn 22-jarige Meerkoetelaar-ervaring kan dat alleen maar beamen. Wellicht zit er nog een ‘Hofdame’-schap in het verschiet. Mocht Jasper ooit Prins worden dan zou ik het erg leuk vinden om één van zijn hofdames te worden. Ik ga ervan uit dat hij dit verhaal leest en deze “stille” hint tot zich neemt”.

We nemen weer een sprongetje terug in de tijd. Joline gaat na de basisschool naar het RSG Wiringherlant. Joline vertelt hierover: “Ook al is de afstand Middenmeer-Wieringerwerf niet echt groot, de overgang was wel even wennen. Er zaten ook geen kinderen van de Titus in mijn klas op de RSG. Ik zat wel bij Emma Koolen in de klas, zij werd een goede vriendin en is dat nog steeds. Misschien was die klik er wel omdat ook zij uit een echte carnavalsfamilie komt. Na het VWO heb ik een jaar bedrijfskunde gestudeerd aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Ik merkte als snel dat dit niet helemaal mijn ding was. De studie was me veel te breed en te theoretisch. In het jaar erop ging ik, ook in Groningen, naar het HBO, richting Commerciële Economie. Hier voelde ik me als een vis in het water. Ik heb er in totaal vier jaar gestudeerd en me in alle facetten van de Marketing bekwaamd. In de laatste 6 maanden van mijn studie heb ik een minor gevolgd op een HBO in Lissabon waar veel exchange students uit diverse landen deelnamen. Een erg leuke en leerzame periode. Hierna ben ik afgestudeerd bij kaasmaker Cono en sinds vier jaar ben ik werkzaam op de Marketingafdeling van GP Groot. Wij houden ons bezig met de publiciteit rondom recycling, (gescheiden) afvalinzameling voor bedrijven in het kader van de circulaire economie. Ik werk daar samen met hele fijne collega’s en het bedrijf, wat echt een sfeer van één grote familie ademt, neemt haar personeel (en haar ambities) zeer serieus. Zo worden interne traineeships aangeboden en ook kan er gebruik worden gemaakt van een 2-jarige zelfontwikkelperiode. Er zijn binnen het bedrijf diverse mogelijkheden tot ontplooiing (Young Professional traject). Leerzame trajecten waar ik zelf ook aan deelneem”. Dan nog even terug naar de Scouting. Joline is vanaf haar zevende 20 jaar betrokken geweest bij ‘Die Robben’. Van jeugdlid naar leidster. Ook ontmoette ze daar haar partner Daniel de Valk (als accountmanager werkzaam bij Raven). Samen zijn ze de gelukkige ouders van Gijs (2) en Julia (2 maanden). Joline vertelt tot besluit: “Gijs gaat naar kinderopvang ’t Krieltje. Daar komt hij in aanraking met dieren en de natuur. Iets wat wij erg belangrijk vinden. Net als bij de Scouting. Deze organisatie heeft wellicht bij menigeen een wat stoffig imago. Niks is echter minder waar. We hebben wel eens meegemaakt dat een kind voor het eerst meeging op scoutingkamp waarbij de ouder zei: “hier is zijn mobiel of iPad, hij kan niet zonder”. Dat was niet de bedoeling en deden we dus niet. Doel was om de kinderen uitdaging te bieden en een bepaalde mate van zelfredzaamheid bij te brengen. Maar ook samenwerken, buiten spelen, een vuurtje stoken en actief in de natuur bezig zijn wordt gestimuleerd. Geen kind die aan het einde van de dag nog om zijn iPad vroeg”.