En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘Segrijnslak’ (296)

‘Heb uw medebewoners lief’. Dat is natuurlijk een mooi streven, maar die zoemende mug, een teek, een gevaarlijke spin en nog wel meer bewoners van de aarde zijn niet altijd geliefd. Dit geldt ook voor de slakken in onze tuin. Als het regent worden ze actief en zien wij ook in onze tuin aan de Mossel naaktslakken en huisjesslakken.

Die laatste waarderen wij als ze culinair te gebruiken zijn. Ook worden de huisjes wel verzameld als de slak eruit verdwenen is. Wijngaardslakken zijn een delicatesse volgens fijnproevers. Ik heb ze wel op het menu zien staan, maar mij er niet aan bezondigd. Dat was in Limburg. Natuurlijk weet ik dat er farms zijn waar deze ‘lekkernij’ gekweekt wordt. Maar ik pas.

In onze tuin kruipen er slakken rond die wel op de Wijngaardslakken lijken. Het zijn Segrijnslakken. Op de foto ziet u er twee en ongetwijfeld heeft u ze vast wel gezien in uw tuin of in uw straat. Slakken horen tot de weekdieren. Mosselen en Oesters bijvoorbeeld ook en inktvissen. Ze hebben geen inwendig skelet. Het zijn dieren die al heel lang op aarde in grote aantallen voorkomen en zo voedsel vormen voor veel dieren.

Heel leuk is een waarneming van de Zanglijster die een huisjesslak pakt en deze op een steen stuk slaat om zo de inhoud op te eten. Je vindt de huisjes dan rondom een steen. Volgens Wikipedia is ‘segrijn’ afkomstig van een leervorm en als het klopt afkomstig van een Perzisch woord dat paardenrug betekent. De foto is genomen door de auteur op 30 september 2025 in onze tuin.