En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘Optimisme en hoop’ (277)
We leven in een tijd waarbij mensen hun optimisme regelmatig laten varen. Op zich begrijpelijk met alle problemen die er elke dag op ons af komen. Wat te doen? Verhuizen naar een plek ver weg van andere bewoning? Mij lijkt dat niet goed.
Tommy Wieringa schreef er een essay over in de week van de filosofie met de titel ‘Optimisme zonder hoop’. Het is heel interessant om te lezen. Zelf zoek ik af en toe naar hoopvolle zaken. Zo waren wij afgelopen week op Texel. De manier zoals ik voor een paar jaar naar vogels keek, lukt niet meer. Overal de telescoop neerzetten en kijken. Door de noodzaak een wandelstok te gebruiken, is dat lastig. Bij de Brileider heb ik dat nog een keer gedaan en weet hoe lastig dat was.
Vanuit de auto met een telescoop op een raamstatief kan ik nog wel naar de vogels in het veld en in het water kijken. Zo reden wij langs de IJsdijk op weg naar de IJzeren Kaap en vervolgens naar het Wagenjot. Daar werden mijn optimisme en hoop gevoed.
In het voorjaar van 2023 kwamen er alarmerende berichten. De helft van de kolonies van de Grote Sterns waren verdwenen. De oorzaak was de vogelgriep waardoor de sterns waren getroffen. Zou het niet meer mogelijk zijn de kolonies in Zeeland en Noord-Holland in hun vroegere omvang te zien. De hoop was weg. Echter bij het Wagenjot werd ik blij verrast door het markante geluid dat Grote Sterns maken. Er zat weer een flinke groep. Dat geeft mij weer hoop dat ze weer in aantal kunnen toenemen.
De foto is genomen op 22 mei 2025 door de auteur.
N.B. Voor een basisschool in de Wieringermeer heb ik een prachtige serie te geef: ‘Het leven der dieren’. 12 delen. Reageer meijerpc@quicknet.nl.
