En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘De pissebed club’ (278)
Uiteraard heeft u het gevolgd. Er wordt aan ons gevraagd of wij tuinvogels willen tellen, vlinders, bijen, mollen en vleermuizen. En als betrokkene bij de natuur doe ik ook mee aan projecten van de diverse organisaties zoals SOVON, RAVON en NOZOS etc.
Allemaal organisaties de opgericht zijn vanwege de achteruitgang van de biodiversiteit in ons land. Er is tegenwoordig zelfs de ‘Dag van de Biodiversiteit’.
In het programma Vroege Vogels waar ik op zondagochtend altijd naar luister werd de vraag gesteld of wij ook tellingen moeten hebben voor veel andere organismen of dit nu planten of dieren zijn. Het was een beetje lichtvoetig bedoeld, maar toch met een serieuze ondertoon. Een pissebedtelling is mogelijk wel aan te bevelen. Wij zien deze insecten altijd wegschieten onder stenen of losse bladeren.
Onder de mensen heeft dit beestje een minder gelukkig imago. Dat komt door het stiekeme gedrag van ze en het merkwaardige uiterlijk. Meestal zie je ze als je bijvoorbeeld een steen of pot optilt. Ze houden van het donker en dat komt mogelijk doordat het in de evolutie dieren zijn die uit zee gekomen zijn en landdieren zijn geworden. In de randorde van de dieren horen ze bij de ‘kreeftachtigen’. In dit geval is het de ‘Ruwe Pissebed’. Doordat ze geleedpotig zijn moeten ze regelmatig vervellen. Het zijn nuttige dieren die veel plantaardig afval opruimen.
De foto is gemaakt door de auteur in de voortuin Mossel in Middenmeer op 27 mei 2025
