En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘Dat geloof je niet’ (255)

Het was nog donker. De kortste dag is in aantocht. Plots gaat de Semafoon af. Vogelaars die graag een zeldzame soort in Nederland zien, zijn dan alert. Ze worden soortenjagers genoemd en ik ben jaren zo’n vogelaar geweest. Op mijn Lifelist van Nederland staan 460 soorten. Op zich een mooi aantal, maar de nummer één heeft er al 500. Dat gaat mij niet meer lukken, hoewel…

Ik spring mijn bed uit en kijk welke code er wordt aangegeven. Er staat een getal dat ik niet herken. Wel weet ik waar het is. We moeten naar Zuid-Limburg. Dus eerst maar eens de auto in en karren door de kou. De aankomende winter laat zich al kennen. In het zuiden sneeuwt het. Als ik Vijlen bereik ben ik in de buurt van het Drielandenpunt, de hoogste ‘berg’ in Nederland. Er staan al redelijk wat auto’s. We moeten klimmen, maar ja je moet iets voor je hobby over hebben. Hijgend komen we boven en dan is de weg naar beneden glibberig en glad. ‘Is deze soort nieuw voor jou?’ Welke nieuwe soort voor Nederland kan ik verwachten?? De Emoe is het antwoord.

Is het soms 1 april gaat er door mijn hoofd. Een Emoe hoort in Australië en niet hier. Mogelijk is de opwarming van de aarde de oorzaak van het feit dat deze loopvogel naar het noorden trekt. Dat zie je toch ook met de zilverreigers, de koereiger en onlangs op TV in Drenthe waren de prachtige Steltkluten te zien. Ik glij uit en als ik kijk naar de overhangende struik waaronder de vogel zich zou moeten bevinden….word ik wakker. Het is al 8:30 uur. Gelukkig.