30. De Hete Aardappel – Manuel Burger
Dit keer in de Hete Aardappel: Manuel Burger
Manuel vertelt: ‘Marleen de Lange heeft de Hete Aardappel naar mij doorgeschoven. Marleen is het zusje van mijn boezemvriend Robbert de Lange. Vooral op de lagere school hebben we vele uren samengespeeld. Vaste prik was woensdagmiddag spelen bij Robbert aan de Schelpenbolweg of bij ons aan de Slootvaartweg. Eerst buiten spelen en vanaf 16.00 uur naar binnen, want dan mochten we naar het kindermatinee kijken op Nederland 1.
Mijn vader, Jaap Burger, is geboren in ‘t Veld en opgegroeid in de stolpboerderij naast het klooster in Nieuwe Niedorp. Mijn moeder, Annie Burger-Kox, is geboren aan de Schagerweg in een arbeiderswoning. Haar ouders, dus mijn opa en oma, zijn in de crisisjaren ’30 vanuit Zeeland naar de Wieringermeer gekomen. Daar heeft mijn opa gewerkt in de ontginning van de Wieringermeer – één van de pioniers dus. Later is mijn opa gaan werken bij de familie Miedema aan de Ulkeweg. Tijdens de onderwaterzetting kreeg het gezin hier ook onderdak.
Mijn ouders leerden elkaar kennen in Nieuwe Niedorp. Mijn moeder zat daar op de naaischool (zo heette dat echt) die was gehuisvest in het klooster. Mijn vader werkte op de boerderij die naast het klooster was gelegen.
Mijn ouders zijn getrouwd in 1967 en zijn eerst in de Kerkstraat in Slootdorp gaan wonen. Hier werd in 1969 mijn oudste zus Miranda geboren. Enkele jaren later konden ze een perceel grond kopen aan de Slootvaartweg in Slootdorp, waar ze een bloembollenbedrijf zijn begonnen. In 1972 ben ik hier geboren en een jaar plus twee dagen later, mijn zusje Ingrid. Helaas is mijn moeder in 2014 op 70-jarige leeftijd, na een lang ziekbed, overleden.
Na de kleuterschool in Slootdorp ging ik naar de Pius X school. De klassen waren zo klein dat er twee jaarlagen per leraar in een klas pasten. Zo zat ik dus ook de helft van de tijd bij mijn zusje in de klas, die een jaar onder mij zat. Als ik aan de lagere school denk, dan denk ik vooral aan voetballen en knikkeren – en dat zoveel mogelijk. Ook dierendag was een happening; dan nam je ook daadwerkelijk een dier mee naar school. En niet te vergeten carnaval, dat we in vol ornaat vierden.
Na de lagere school ging ik naar de Ariëns mavo in Middenmeer. Op de fiets van Slootdorp naar Middenmeer, samen met vele lotgenoten. School was overigens niet mijn grootste interesse; zodra ik thuis was, wist ik niet hoe snel ik naar de bollenschuur moest gaan, want daar gebeurde het. Voor mij was het dan ook vroeg duidelijk dat ik bloembollenteler wilde worden.
In het laatste jaar fuseerde de Ariëns mavo met de Christelijke mavo tot mavo “De Brug”. Daar ontmoette ik Leon Burgers (met een s), met wie ik het goed kon vinden. En zo ontmoette ik ook Peter Vogelaar, Edwin van Hemert en Lenny Hazelbach. Nu begon ook het uitgaan. Ik denk wel eens dat ik in de allerbeste tijd ben opgegroeid in de Wieringermeer. De kermissen waren hoogtepunten, maar ook de schuurfeesten vierden hoogtij. Daarnaast haalde Roel Zonneveld grote artiesten naar de Oude Beurs. En dan vrijdagavond naar het voorcafé van de Oude Beurs om het weekend in te luiden – wat een gezelligheid.
Ondertussen was ik naar de middelbare Tuinbouwschool in Hoorn gegaan. Op zich een prima tijd gehad, maar mijn leven speelde zich toch echt af in de Wieringermeer. In 1990 organiseerden we met een groep vrienden een “schuurfeest” in de Oude Beurs: de Animal Party was geboren. Het feest was een succes en werd een jaarlijks fenomeen. Na bijna tien jaar hebben we het feest ingeruild voor een weekend weg met de vrienden. Dat doen we nu, 34 jaar later, nog steeds onder de naam Animal Party weekend en ik hoop en verwacht dat we dat tot het einde blijven doen.
Nadat ik de middelbare Tuinbouwschool had afgerond, stond ik voor de keuze: ga ik het bloembollenbedrijf van mijn vader overnemen of ga ik doorstuderen? Veel vrienden waren al uitgevlogen voor hun studie en kwamen terug met mooie verhalen over het studentenleven. Dat wilde ik ook meemaken en zo ging ik naar de Hogere Landbouwschool in Leeuwarden. Het leuke aan de Hogere Landbouwschool waren de vele stages die ik allemaal in het buitenland heb gedaan en die me ook deels hebben gevormd. In het eerste jaar een boerderijstage in Zwitserland, in het tweede jaar een stage bij bloemenkwekerij Sun Valley Floral Farms in Californië. Daarna volgde een Erasmus-uitwisselingsstudie aan de University of Newcastle en tenslotte een afstudeerstage in Londen. Allemaal enorm verschillend maar stuk voor stuk onvergetelijk.
Na de Hogere Landbouwschool besloot ik Bedrijfskunde te gaan studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ik kon bij Iman Biesheuvel een kamer krijgen in de Folkingestraat, een supergezellige straat in Groningen. Dit huis werd ook wel “de grot” genoemd, en dat was niet zonder reden. In Groningen dook ik nog dieper in het studentenleven. Ik werd lid van de roeivereniging en de schaatsvereniging en bleef ook vele weekenden in Groningen. Groningen was echt een fantastische tijd voor mij.
Een bijzonder moment was de Elfstedentocht van 4 januari 1997. Als gepassioneerd schaatser had ik me in oktober 1996 ingeschreven voor het lidmaatschap en werd ingeloot voor de winter ’96/’97. Bij de start trof ik Gerrit Boot, die als scholier bij mijn vader werkte. Beiden hebben we de tocht met succes uitgereden. Nog vaak denk ik terug aan deze mijlpaal, zeker omdat er sindsdien geen Elfstedentocht meer is geweest.
Als afsluiting van mijn studie Bedrijfskunde deed ik een afstudeerstage bij Deloitte op de afdeling Fusies en Overnames. Na mijn afstuderen kreeg ik hier mijn eerste baan en verhuisde naar Amsterdam. Daar ontmoette ik ook mijn grote liefde Ilse Houtenbos. Leuk weetje: Ilse haar vader, Jan Houtenbos, heeft de kapsalon in Wieringerwerf gehad naast de Mariannebar. Later is de kapsalon naar Medemblik verhuisd, maar had daar ook nog immer een grote klantenkring uit de Wieringermeer. We hebben twee dochters gekregen: in 2007 is Fiene geboren en in 2009 Carice. Toen de kinderen geboren waren, zijn we verhuisd van Amsterdam op zeven hoog, naar Heemstede met een huis en een tuin.
Naast mijn werk als financial, ben ik in mijn vrije tijd altijd bezig met iets maken: meubels, lampen van boomstammen, oldtimers restaureren. Het liefst iets dat ik nog niet beheers, want dan moet ik me in iets nieuws verdiepen en voel ik dat ik weer iets heb geleerd. Zo ontstond ook het idee om een houten elektrische fiets te maken voor mijn dochter, nadat zij al enige tijd had betoogd dat zij nog de enige was in Nederland die geen elektrische fiets had. Het ging me te ver om er één te kopen, maar ik zag er wel een uitdaging in om er één te maken van hout.
Nadat mijn dochter op de houten elektrische fiets naar school ging, kreeg ze onafgebroken positieve reacties van mensen. Samen met Marco Karman, ook uit Slootdorp maar inmiddels woonachtig in Haarlem, hadden we al enige tijd plannen om iets samen te ondernemen. Zo is SPLINTER ontstaan en hebben we nu een fietsfabriekje in exclusieve houten e-bikes. Het is ontzettend leuk en ook spannend om een carrièreswitch te doen en je passie te volgen. Het leuke van het ondernemen is dat je van het ene in het andere rolt en niets loopt zoals je hebt gepland, maar iedere keer kom je weer een stap verder. Jullie gaan er vast meer van horen.
Ik geef de Hete Aardappel graag door aan mijn compagnon Marco Karman, die met zijn familie ook een rijke historie heeft in de Wieringermeer’.
Dit delen:
