Interview Rob Bijpost (22 december 1944 – 21 februari 2025)

MIDDENMEER – Op donderdag 27 februari is Middenmeerder Rob Bijpost na een kort ziekbed begraven op het kerkhof te Middenmeer. In stijl met zijn passie, Rob was 60 jaar lid van schaakclub Aartswoud, werd door elk van de familieleden symbolisch een schaakzet op het op de kist geplaatste schaakbord verricht. Als laatste zet legde zoon Marco de koning plat op het bord, als teken van overgave.

In het Meerpeen Magazine van maart 2021 (nummer 4) plaatste de Meerpeen een interview gehouden met Rob. Het was de tijd van de Lockdown en de avondklok i.v.m. de Corona-uitbraak. Het was ook de tijd van het uitkomen van de uiterst populaire dramaserie The Queens Gambit, een bekende schaak-opening, met een wereldwijde opleving van de schaaksport tot gevolg.

Destijds reden genoeg voor een leuk gesprek met Rob die vertelde over zijn leven en zijn passies: voetbal en schaken. In overleg met de familie plaatsen we dit interview op onze nieuwssite.

Schaken is weer helemaal hot. Na jaren een ogenschijnlijk marginaal bestaan te hebben geleefd is de sport helemaal tot bloei gekomen. Geholpen door de netflix serie “The Queens Gambit” en de gedwongen thuissituatie in Coronatijd hebben veel mensen, en vooral jongeren, de liefde voor deze mooie sport (her)ontdekt.

Tijd voor een gesprek met schaakliefhebber van het eerste uur Rob Bijpost (76) uit Middenmeer.

Vertel eens wat over je jeugd:
Rob: “Ik ben geboren in Sijbekarspel. Mijn ouders hadden daar een kruidenierszaak en mijn vader was daarnaast monsternemer van de Veefokvereniging. Dat was elke dag vroeg uit de veren om bij de veehouders uit elke emmer een monster melk te nemen ter controle. Zo werd de kwaliteit en het vetgehalte bepaald en daarmee de prijs. Zelf was ik niet van plan om iets in die richting te gaan doen.

Ik raakte werkzaam bij weverij K.S. Sijpesteijn te Krommenie. Ik heb er 5 maanden gewerkt, telefonisch verkopen van markiezen en tentdoeken was het toch niet voor mij. Het commerciële aspect ervan was niet waar mijn hart lag. Ik kreeg evengoed 6 maanden uitbetaald, dus dat was wel netjes. Hierna ging ik als boekhouder aan de slag bij L.P.W. van der Zee in Medemblik. In deze zaak aan de Nieuwstraat werden huishoudelijke artikelen verkocht en het bedrijf was wederverkoper van LPG-flessen. Ik zat er een jaar of vijf en was eigenlijk al wel weer toe aan een nieuw avontuur. Dat diende zich dan ook min of meer aan. Tweewekelijks kwam er een medewerker van de AMRO-bank geld ophalen bij ons op kantoor. Voor de bank werken leek mij wel wat. Ik heb toen een sollicitatiebrief gestuurd naar de bank en na een medische keuring kon ik er werken als particulier kantoorbeheerder. Na een interne opleiding werd mijn standplaats Bovenkarspel. De onderlinge samenwerking met de directeur in Enkhuizen liet soms wat te wensen over en ik werd overgeplaatst naar het kantoor aan de Brugstraat in Middenmeer. Ik kon toen gelijkertijd een woning aan de Kanaalweg, die nog eigendom was van de bank, overnemen en ben er naar volle tevredenheid gaan wonen en doe dat nog steeds. Kijk, hier aan de buitengevel hangt nog de originele plaquette van de Amsterdam-Rotterdam Bank N.V.

Na vijf jaar in Middenmeer actief te zijn geweest zette ik mijn werkzaamheden na een reorganisatie voort bij de bankvestiging in Alkmaar. Daar werd ik chef van 20 personen. De automatisering nam hierna een grote vlucht. Mijn functie wijzigde in “begeleider distributie systeembeheer” en mijn standplaats werd Haarlem. Best een leuke tijd, ik bezocht voornamelijk diverse bijkantoren.

Toen ik de leeftijd van 57,5 behaalde volgde er weer een reorganisatie. Ik raakte met een prima regeling in de VUT. Heb hierna geen betaalde werkzaamheden meer uitgevoerd. Mijn collega’s die wel bij de AMRO mochten blijven raakten naar Amsterdam. Wat ik van hen begreep was dat daar de vrijheid en daarmee de gezelligheid tot een minimum was gereduceerd. Dit bevestigde dat mijn keuze om voor de VUT regeling te kiezen de juiste was.

Ik had nu veel tijd om me met mijn hobby’s bezig te houden. Ik heb van mijn 30e tot mijn 53e gevoetbald bij Flevo en ben er 2 periodes bestuurslid geweest (secretaris en penningmeester).  Ook  ben ik 8 jaar scheidsrechter geweest. Er is wel eens een team van het veld gestapt onder mijn leiding. Ik had een speler van Hollandia uit Hoorn na een charge 5 minuten uit het veld gestuurd. Officieel kon dit niet, je geeft een kaart, geel of rood, maar 5 minuten eruit sturen was in het veldvoetbal eigenlijk niet mogelijk. Bij de vrije trap die eruit volgde scoorde Flevo en daarna werd de sfeer er in het veld niet beter op. De horinezen besloten toen om het veld te verlaten. Het werd een KNVB- gevalletje waar ik niet echt de steun kreeg waarop ik had gehoopt.

Schaken
“Sinds 1962 ben ik lid bij de schaakclub Aartswoud. Door de jaren heen was het gemiddelde aantal leden rond de 15. Inmiddels zitten we op 50. Ook hier zit ik in het bestuur, nu alweer 20 jaar als voorzitter. Mijn topprestatie qua schaken heb ik in 1988 mogen beleven. Ik werd toen Westfries schaakkampioen. Dit is altijd een beetje onderbelicht gebleven doordat het Nederlands Elftal toen Europees kampioen werd. Maar ik deed dat in mijn eentje en zij waren met zijn elven”, aldus Rob lachend.

Wat is het mooie aan schaken?
“Het is sowieso een sociale sport. Het is spannend gedurende de hele wedstrijd. Eén foutje en je gaat eraan. Het is goed voor je brein, je moet kunnen rekenen, vooruit denken en je ruimtelijk inzicht  wordt getraind.

Kun je blessures oplopen tijdens het schaken?
“In principe zal dat niet gauw gebeuren al weet ik nog wel een anekdote van een onvriendelijk akkefietje. Bij één wedstrijd heb ik wel eens gezien dat een speler zo geïrriteerd raakte van fratsen van zijn tegenstander dat ie een paar stukken naar hem gooide. Dit zijn echt wel uitzonderingen. De schaakavonden bij onze vereniging verlopen altijd in een goede sfeer en vaak zitten we na de wedstrijden gezellig na.

Als mensen lid wil wilen worden wat moeten ze dan doen?
Kijken op de website: scaartswoud.nl en aanmelden!